ஜெனரேஷன் கேப்

ஜெனரேஷன் கேப்
                     ****
" மாமி... நமஸ்காரம்... நான் சோழவந்தான் வெங்கடேசன்"

" யார்..சுப்பைய்யர் புள்ளையா.. உங்கள
பாத்து எல்லாம் வருஷக்
கணக்காச்சு.. வந்துணடு் போயிண்டு இருந்தாதானே ஞாபகம் இருக்கும்" மாமி சொன்னது சுருக் என்று இருந்தது.

" எங்க மாமி வர முடியரது... கிராமத்தில் வைதீகம் இருக்கே.... மச்சினன் பொண்ணு கல்யாணம்.. அதான் வந்தேன்... ராத்திரி பாண்டியனில் கிளம்பணும்.... நாளைக்கு பீமரத சாந்தி ஒண்ணு இருக்கு"

"அப்புறம், மாமி இவங்க என்னோட பசங்க.. பெரியவன்  கணேஷ்... சின்னவன்  பாலாஜி... டேய் மாமிக்கு நமஸ்காரம் பண்ணுங்கோடா"

மாமி, " ஷேமமா இருங்கோ... எங்க இருக்கேள்... என்ன செய்யறேள்....

அவர்களும், " நாங்க அடையாறில் இருக்கோம் மாமி... டைடல் பார்க்கில் வேலை...கேண்டின்
சாப்பாடு... காஸ் அடுப்பு இருக்கு...காபி மட்டும் போட்டுக்குவோம்"

மாமி," அப்பா மாதிரி இல்லாம அடிக்கடி வாங்கோ... நானெல்லாம் உங்களுக்கு பாட்டி முறை..  பெசண்ட் நகரில் தான் இருக்கோம். மாமா ரயில்வே ரிடயர்டு.... எனக்கு அவரும் அவருக்கு நானும் தான்.
அடிக்கடி வந்து போனால்தான் சொந்த பந்தம், நம்ம மனுஷாள்
எல்லாம் தெரியும். ஒங்க அட்ரஸ், ஃபோன் நம்பர் தாங்கோ...(தந்தார்கள்)

எங்காத்து அட்ரஸ், செல் போன் நம்பர்...எழுதிக்குங்கோ... ஞாயிறு லீவு தானே... ஆத்துக்கு வாங்கோ.. வாய்க்கு ருசியா சமைச்சு போடறேன்.. ஹோட்டல் சாப்பாடு ..நாக்கு மறந்து போயிருக்கும்....
சரி...வெங்கடேசா... நான் கிளம்பறேன்.. அவர் தனியா இருப்பார்.. லேசா தலைவலி.. இல்லாட்டா
அவரும் வந்திருக்க வேண்டியது....பசங்களா
வரட்டுமா....

இரவு பாண்டியனில் அப்பாவை ஏற்றி விட்டு
வீடு திரும்பிய  கணேஷும், பாலாஜியும்

" டேய்..அப்பாவிற்கு வேற வேலை இல்லையா.. அந்த மாமி ஆத்துக்கு போ.. இந்த பாட்டி ஆத்துக்கு போ அப்படீன்னு உசிற
வாங்கினார்..அவா கிட்ட
நம்ம எத பேசறது.. எல்லாம் வயசான டிக்கெட்.. ஞாயிறு ஒரு நாள் தான் ரெஸ்ட்.. அன்னிக்கி போய் அந்த பாட்டி வரச் சொல்றா... நம்ம கஷ்டம் தெரியுமா?
இனிமே எப்பவாவது பாத்தா வேலை ரொம்ப ஜாஸ்தி அதான் வர முடியலே அப்படீனு
சொல்லிடுவோம். சரி
தூங்கற வேலைய பாப்போம்...கார்த்தால ஆபீஸ் வேற போகணும்"

              ****

                          இரண்டு
                       *****
மறுநாள் இரவு எட்டு மணி.. டீவியில் பிரதமர் உரை..." கொரோனா தொற்று காரணமாக இரவு 12.00 மணி முதல் ஊரடங்கு... எல்லா கடைகளும் அடைக்கப்படும்.. ஊழியர்கள் வீட்டில் இருந்தவாறே வேலை பார்க்கலாம்" என் அறிவித்ததை பார்த்தனர்.

மறுநாள் காலை டிபன் சாப்பிட வந்தால் எந்த ஹோட்டலும் இல்லை. கடைகள் அடைக்கப்பட்டு இருக்க போலீஸ் கெடுபிடி.
மறுநாள் நிலைமை இன்னும் மோசம். எந்த கடை, உணவகங்களும்
இயங்கவில்லை.
இருவரும் இருந்த பிரட், வெண்ணெய், பாலை சாப்பிட்டுவிட்டு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் தவித்தனர்.

அன்று இரவு டூ வீலர் சத்தம் கேட்டு கதவை திறந்தால் அந்தப்
பாட்டி கையில் இரண்டு பாக்ஸுடன்.

இருவரும்" பாட்டி வாங்கோ" என அழைக்க
அவளும், " டேய் பசங்களா.. இது நிறைய புளிக்காச்சல், வடாம், பருப்புப்பொடி, அப்பளம்
எல்லாம் இருக்கு. நீங்க சாதம் மட்டும் குக்கரில் வடிச்சிண்டா போதும்.. தாராளமா  பத்து நாளைக்கு வரும்.. மாமாதான் பாவம் குழந்தைகள் சாப்பாட்டுக்கு கஷ்டப் படுவான்னு சொல்லி  இத குடுக்கலாம்னுட்டு
வண்டியில் சந்து பொந்து வழியா வந்துருக்கோம்.. சீக்கிரம் போகணும்.. ஜாக்கிரதையா இருங்கோ.. பத்து நாள் கழிச்சு வரோம்...'

மாமா அவர்களை நோக்கி கையை ஆட்ட வண்டி கிளம்பிவிட்டது.
இருவர் முகத்திலும் ஈயாடவில்லை. இப்படி ஒரு பாசத்தை இதுவரை கண்டதே இல்லை.

கணேஷ், " பாலாஜி.. இதுதான் உண்மையான சொந்தம்டா... நம்ம கேட்காமலேயே உதவி செய்யுறா பாரு..பெரியவா பெரியவாதான்... நாம் தான் சொந்த பந்தத்தை புரிந்து கொள்ளவில்லை. நமக்கு
தெரிஞ்சது நம்ம ஃப்ரண்ட்ஸ் மட்டுமே.. ஆனால் எல்லோரும் சமயத்தில் உதவ முடியாது. அவர்கள் சூழ் நிலை அப்படி. ஆனால் நம்ம பெரியவா ஈகோ மற்றும் எதையும் பாராட்டுவது கிடையாது. அவாளுக்கு குழந்தைகள் கஷ்டப் படக்கூடாது. இல்லாவிட்டால் எவ்ளோ ரிஸ்க் எடுத்து இந்த வயதில், ராத்திரி வேளையில் வந்திருக்கா... எப்பாடு பட்டாவது நாளைக்கு அவா ஆத்துக்கு போய் தாங்ஸ் சொன்னால்தான்  மனசுக்கு நிம்மதியாக இருக்கும்."

அதற்குள் செல் போன் அடிக்கவே எடுத்துப் பார்த்தால் அந்த பாட்டி.

" டேய் கொழந்தேளா
நாங்க ஜாக்கிரதையா வந்துட்டோம். அந்த பாக்ஸில் இருப்பதை
காத்தாட  வைங்கோ
அப்போது தான் நன்னா இருக்கும்.. சரியா'

இருவரும், " பாட்டி எங்கள மன்னிச்சிடுங்கோ..
சொந்தத்தின் அருமை இப்போதுதான் எங்களுக்கு புரியறது இனிமே அடிக்கடி உங்காத்துக்கு வரோம். எல்லா ஞாயிறும் அங்கதான் சாப்பாடு.

மாமி, " போங்கடா அசடுகளா.. கோழி மிதிச்சா  குஞ்சுக்கு வலிக்காதுடா.. நீங்கள்
எல்லாம்  இந்த ஜெனரேஷன்.. அதான் புரியல... இப்போதாவது புரிஞ்சது பற்றி ரொம்ப சந்தோஷம். எதுவாக இருந்தாலும் கூச்சம் இல்லாமல் கேளுங்கோ
ஆத்துக்கு வந்தால் மாஸ்க் போட்டுண்டு வாங்கோ.. ஜாக்கிரதையா இருங்கோ.. சரி ஃபோனை வச்சுடறேன்"

கொரோனாவால் ஏகப்பட்ட இழப்புகள்...
ஆனால் அதன் மூலமாக சொந்த பந்தங்களின்
அருமை
அதற்கான பரிகாரம் என எண்ணலாமோ?