போதி தர்மர்

காட்டில் கிடக்கும் மரக் கிளைகள் ஒன்றை ஊன்றுக் கோலாக பயன்படுத்த சேகரித்து சுத்தம் செய்துக் கொண்டிருக்கிறார் போதி தர்மர். அவர் கையில் அம்பு அடிபட்ட பறவை ஒன்று விழுகிறது.

‘இவளின் முன் ஜென்ம வாழ்க்கை இவளை இன்று பறவையாக மாற்றி உள்ளது. விளைவுகள் மற்றும் சூழல்களால்.. அம்பால் அட்பட்டு துன்புற நேர்ந்தது. உன்னைக் காப்பாற்றுகிறேன். அடுத்து மனித பிறவி எடுத்து வாழ்க்கையைக் கற்றுக் கொள்’ என எண்ணியவாறே பறவைக்கு முதலுதவி செய்து பறக்க விடுகிறார்.

அடிபட்ட பறவையைத் தேடி வேடன் அங்கே வருகிறான்.

“விலங்குகளையா தேடுகிறாய்!?” என போதி தர்மர் கேட்கிறார்.

“ஆமாம்” என கூறிக் கொண்டே பறவையைத் தேடிக் கொண்டே இருக்கிறான்.

“ஓர் அம்பால் எத்தனை விலங்கை தைப்பாய்!?”

“ஒன்று” என சொல்லிக் கொண்டே நிமிர்ந்து, “அதிர்ஷ்டம் இருந்தால் இரண்டு” என்று சிரிக்கிறான் வேடன்.

“இரண்டு? ஓர் அம்பில் இரண்டு!?” என்று கேட்டு விட்டு, “எனக்கு அதிர்ஷ்டம் இருந்தால் கர்ப்பமான மிருகமொன்றை அடிப்பேன்” என்கிறார் போதி தர்மர்.

“ஆகா.. அப்ப இரண்டிற்கும் மேல்” என்று குதூகலிக்கிறான் வேடன்.

“நான் ஒன்றைக் கொன்றால்.. நான் கொல்லும் அந்த ஒன்று ஆயிரம் உயிர்களைக் காப்பாற்றும்” என்கிறார் போதி தர்மர்.

“என்ன அது!?”

“நீ தான்.”

“நானா!?” என்று யோசித்து விட்டு, “நான் கொல்லலன்னா கூட நிறைய வேடர்கள் இங்க இருக்காங்களே!!” என்று கேட்கிறான் வேடன்.

“சுவையான உணவிற்கு பதிலாக இரத்தமும், வலியும். அவைகள் வலியை உணர்த்தாது. இரண்டும் இடம் மாறி விட்டால், யார் தன்னைத் தானே கத்தியால் வெட்டிக் கொள்வார்கள்” என கேட்டுக் கொண்டே சென்று விடுகிறார் போதி தர்மர்.

பெளத்தம் மறுபிறவியில் நம்பிக்கைக் கொண்டது. இந்தப் பிறவியில் செய்யப்படும் கர்மாக்களுக்கு அடுத்தப் பிறவியில் விளைவுகளை அனுபவிக்கிறோம். ‘இப்பிறவியில் பறவையைக் கொன்றால், அடுத்தப் பிறவியில் நீ பறவையாக பிறந்து கொல்லப்படுவாய். அதாவது உன்னை நீயே கொன்றுக் கொள்கிறாய்’ என்ற அர்த்தத்தில் வேடனிடம் போதி தர்மன் இயம்பி விட்டு செல்கிறார்.

Yangtze River